......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων στον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο


Το υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2015. Για τη συνολική προσφορά του με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, ομόφωνα, τιμήθηκε ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, διακεκριμένος διηγηματογράφος.
Την επιλογή των νικητών, από εκδόσεις του 2014, έκανε η Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας.
Στη συνεδρίασή της 9ης Δεκεμβρίου η επιτροπή, που αποτελούνταν από τους Αλέξη Ζήρα, Γιώργο Ανδρειωμένο, Δημήτρη Καργιώτη, Έλλη Λεμονίδου, Μαρία Σκιαδαρέση, Λίλυ Εξαρχοπούλου, Λίνα Πανταλέων, Νένα Κοκκινάκη και Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο, αποφάσισε ομόφωνα να απονείμει το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για τη συνολική προσφορά του έργου του στο πολιτισμικό πεδίο, στον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο, που γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας το 1930.
Ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος είναι διακεκριμένος διηγηματογράφος που πρωτοδημοσίευσε πεζό του το 1962 στο περιοδικό «Αργώ» της Καβάλας, όπου υπηρετούσε ως στρατιωτικός γιατρός.
Υπήρξε από τους συντελεστές της άνθησης των γραμμάτων και των τεχνών της πόλης στα μεταπολεμικά χρόνια, ιδρύοντας την κινηματογραφική της λέσχη, υποστηρίζοντας την τοπική λογοτεχνική κίνηση και συμμετέχοντας στην έκδοση του περιοδικού «Σκαπτή Ύλη».
Δάσκαλοί του στο διήγημα του ποιητικού ρεαλισμού το οποίο υπηρετεί σταθερά, μα και γενικότερα στη γραφή, όπως άλλωστε και ο ίδιος έχει αναφέρει στα κείμενά του, υπήρξαν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Αντρέας Καρκαβίτσας, ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, ο Νίκος Καχτίτσης, ο Επαμεινώντας Γονατάς.

Τα βραβεία

Ο πλήρης κατάλογος των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας είναι ο εξής:
Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων: Ομόφωνα στον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο για το σύνολο του έργου του.
Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος: Κατά πλειοψηφία στον Χρήστο Χωμενίδη, για το έργο του με τίτλο «Νίκη» εκδόσεις Πατάκη.
Κρατικό Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας: Κατά πλειοψηφία στον Ανδρέα Μήτσου, για το έργο του με τίτλο «Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια», εκδόσεις Καστανιώτη.
Κρατικό Βραβείο Ποίησης: Κατά πλειοψηφία στη Ζέφη Δαράκη, για το έργο της με τίτλο «Η σπηλιά με τα βεγγαλικά», εκδόσεις Νεφέλη.
Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής: Κατά πλειοψηφία στην Κατερίνα Σχινά, για το έργο της με τίτλο «Καλή και ανάποδη. Ο πολιτισμός του πλεκτού», εκδόσεις Κίχλη.
Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας-Βιογραφίας-Χρονικού-Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας: Κατά πλειοψηφία στον Νίκο Μπακουνάκη, για το έργο του με τίτλο «Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ. Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος - 20ος αιώνας», Εκδόσεις Πόλις.
Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα: Εξ ημισείας στον Χρίστο Κυθρεώτη, για το έργο του με τίτλο «Μια Χαρά», εκδόσεις Πατάκη και στη Μαρία Φίλη, για το έργο της με τίτλο «Το πιο Παράξενο Απόκτημα των Εντόμων», εκδόσεις Μελάνι.
Κρατικό Ειδικό Βραβείο σε λογοτέχνη του οποίου το βιβλίο προάγει σημαντικά τον διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα: Ομόφωνα στη Ρίκα Μπενβενίστε, για το έργο της με τίτλο «Αυτοί που επέζησαν. Αντίσταση, εκτόπιση, επιστροφή. Θεσσαλονικείς Εβραίοι στη δεκαετία του 1940», εκδόσεις Πόλις.
Διακρίσεις: Η Επιτροπή απονέμει τιμητική διάκριση στα λογοτεχνικά περιοδικά «Νέα Ευθύνη» και «Φρέαρ» για τη συμβολή τους στην προβολή και διάδοση της ελληνικής λογοτεχνίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Βραχείες λίστες κρατικών βραβείων παιδικού βιβλίου

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Μνημόνιο συνεργασίας υπεγράφη μεταξύ της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων και της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας

Αθήνα, 13/12/16

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ, ΦΥΛΑΞΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΕΙΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


Μνημόνιο συνεργασίας υπεγράφη μεταξύ της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων και της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας σε Ειδική Συνεδρίαση των Επιτροπών της Βιβλιοθήκης της Βουλής και της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων. Στη συνεδρίαση το παρόν έδωσαν, πέραν των βουλευτών που αποτελούν μέλη των εν λόγω επιτροπών, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Παντής, ο Διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης κ. Φίλιππος Τσιμπόγλου, καθώς και η Διευθύντρια της Βιβλιοθήκης της Βουλής κα Έλλη Δρούλια. Η συνεργασία ανάμεσα στις δύο κορυφαίες βιβλιοθήκες της χώρας αφορά σε κοινά πεδία συλλογής, φύλαξης και προώθησης, ανταλλαγής και διάθεσης πολύτιμων τεκμηρίων και αρχείων.
Κατά τη συνεδρίαση ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννης Παντής, αναφέρθηκε στη διαχρονική σημασία της Εθνικής Βιβλιοθήκης, η οποία μαζί με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους αποτελούν του δύο βασικούς πυλώνες των εποπτευόμενων φορέων του Υπουργείου Παιδείας. Χαρακτήρισε ως ευτυχή συγκυρία τη μετεγκατάσταση της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, μιας και θα οδηγήσει την ίδια τη Βιβλιοθήκη στην ουσιαστική αναγέννησή της. Ανέφερε ότι η μετεγκατάσταση αυτή αποτελεί κεντρική επιλογή του ιδίου του Πρωθυπουργού, καθώς και ότι σύντομα θα κατατεθεί στη Βουλή ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα περιγράφει τον νέο κανονισμό λειτουργίας της Εθνικής Βιβλιοθήκης, που θα φέρει σημαντικές καινοτομίες δεδομένης της μέχρι τώρα λειτουργίας της. Συγκεκριμένα τόνισε ότι, η Εθνική Βιβλιοθήκη πλέον θα είναι δανειστική, καθώς και ότι διαμορφώνεται ένα δίκτυο με εκατόν ογδόντα και πλέον σημαντικές βιβλιοθήκες της χώρας. Δίκτυο στο οποίο η Εθνική Βιβλιοθήκη θα είναι Επικεφαλής Οδηγός (Leader) με πολλαπλά οφέλη διαλειτουργικότητας, προς την κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας.             
Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο Διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος κ. Φίλιππος Τσιμπόγλου, ο οποίος στην εισήγησή του έκανε λόγο για μια νέα εποχή στη συνεργασία των δύο βιβλιοθηκών από την οποία έχει να ωφεληθεί μόνο η ίδια η κοινωνία. Τόνισε ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη αποτελεί τον εθνικό θεματοφύλακα του καταγεγραμμένου ελληνικού πολιτισμού και μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Αναφορικά με τη συνεργασία των δυο βιβλιοθηκών ανέφερε ότι αυτή προχωράει στο πρώτο έμπρακτο βήμα άμεσα, με τη δωρεά 25.000 μικροφίλμ από τη συλλογή της Βιβλιοθήκης της Βουλής. Επίσης κοινοποίησε στους βουλευτές πολύτιμα αριθμητικά στοιχεία αναφορικά με τη χρηματοδότηση της βιβλιοθήκης από την πολιτεία, η οποία όπως χαρακτηριστικά είπε είναι επαρκής και κατά πολύ αυξημένη σε σχέση με τα προηγούμενα έτη σε βάθος δεκαπενταετίας, λόγω και των αναγκών που προκύπτουν από την μετεγκατάστασή της στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Τέλος, προσκάλεσε τους βουλευτές - μέλη των Επιτροπών να επισκεφτούν και να ξεναγηθούν στους νέους χώρους της Εθνικής Βιβλιοθήκης όταν θα έχει ολοκληρωθεί η μετεγκατάστασή της.     
Η Διευθύντρια της Βιβλιοθήκης της Βουλής κα Έλλη Δρούλια, με τη σειρά της τόνισε ότι η συνεργασία αυτή αποτελεί προϊόν μιας ειλικρινούς προεργασίας και προετοιμασίας από τους ανθρώπους των δύο βιβλιοθηκών. Πρόσθεσε ότι αυτό βασίστηκε σε μια πλατφόρμα αμοιβαιότητας των δύο θεσμών, δεδομένο που δυνητικά μπορεί να αναπαράγει πολλαπλά οφέλη στην όλη διαχείριση, όπως είναι η εξοικονόμηση χρόνου στη διεκπεραίωση του έργου από το επιστημονικό προσωπικό των δύο βιβλιοθηκών. Επίσης, παρουσίασε έναν ποιοτικό και ποσοτικό απολογισμό του έργου της Βιβλιοθήκης της Βουλής σε εκθέσεις, εκδόσεις και ξεναγήσεις για τη χρονιά που φεύγει, μη παραλείποντας να αναφερθεί στους στόχους και στον προγραμματισμό για τη χρονιά που έρχεται. Τέλος, περιέγραψε συγκεκριμένα έργα υποδομής της Βιβλιοθήκης της Βουλής όπως είναι η ίδρυση Τμήματος Κοινοβουλευτικών Αρχείων, καθώς και η αναβάθμιση του ολοκληρωμένου συστήματος ψηφιοποίησης των αρχείων και των τεκμηρίων.
Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο Αντιπρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων κ. Αθανάσιος Μιχελής, ο οποίος ανέφερε ότι ζούμε στην εποχή που τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας οδηγούν το βιβλίο και τη δια ζώσης διδασκαλία σε υποχώρηση, καθώς και σε μια εποχή που το κείμενο υποχωρεί έναντι της εικόνας και η ορθολογική σκέψη έναντι του συναισθήματος. Για τον λόγο αυτό, όπως χαρακτηριστικά τόνισε, είναι αναγκαίες οι ενέργειες και οι δράσεις σαν τη σημερινή συνεργασία των δύο βιβλιοθηκών. Μια ενέργεια που ο καθένας προσδοκά ότι θα φέρει το βιβλίο και τη συσσωρευμένη γνώση κοντά στους νέους και τη διανόηση.  
Ο Κοσμήτορας της Βουλής των Ελλήνων και Πρόεδρος της Επιτροπής της Βιβλιοθήκης της Βουλής κ. Γιώργος Πάντζας, στην τοποθέτησή του εξήρε το έργο και τις δράσεις της Βιβλιοθήκης της Βουλής επισημαίνοντας ότι εδώ και αρκετούς μήνες έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια εξωστρέφειας του έργου και του πλούτου της Βιβλιοθήκης και ότι η σημερινή πρωτοβουλία εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Τόνισε δε ότι, η προσπάθεια αυτή αποτελεί κοινή συνισταμένη των πολιτικών δυνάμεων και ότι σε αυτήν την κατεύθυνση είναι δεδομένη η στήριξη και η προτροπή του Προέδρου της Βουλής κ. Ν. Βούτση, καθώς και του Γενικού Γραμματέα της Βουλής κ. Κώστα Αθανασίου.
Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με τις τοποθετήσεις βουλευτών από σχεδόν όλες τις πτέρυγες τις Βουλής, κατά τις οποίες επισημάνθηκε η αξία της σημαντικής αυτής πρωτοβουλίας, δεδομένου ότι θα αποτελέσει πεδίο ανταλλαγής και αλληλεπίδρασης ιδεών, τεχνογνωσίας και εμπειρίας σε θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία της γνώσης, της πληροφορίας και της δια βίου μάθησης. 


          

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Μιχάλης Κατσαρός - "Η διαθήκη μου"

    ΠΟΙΗΣΗ                                             

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο. ...

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατελείωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Υστερόγραφο

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
– καθώς διαβάστηκε –
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν –
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
ποιος είναι αυτός που πνίγει.

Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.




Μιχάλης Κατσαρός-Η διαθήκη μου

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

«Ανιχνεύσεις» - Αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη





Η εκπομπή "Ανιχνεύσεις" της ΕΤ3 είχε τον Ιανουάριο του 2008 αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη με καλεσμένους τον Κλεάνθη Γρίβα, τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο, το Θεοφάνη Τάση και τον Κώστα Σπαντιδάκη.


Αρθούρος Ρεμπώ: Ένας ποιητής στην κόλαση

ΠΟΙΗΣΗ

Σαν σήμερα πριν από 162 χρόνια γεννήθηκε ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του συμβολισμού, με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα ποίηση, ο Γάλλος ποιητής Αρθούρος Ρεμπώ. Υπήρξε βαθιά άναρχος, ασυμβίβαστος και αντικομφορμιστής. Δεν άντεχε τις κοινωνικές συμβάσεις και γύρευε να απελευθερωθεί από αυτές με κάθε τρόπο, με κάθε μέθοδο. Τον έχουν χαρακτηρίσει ως «ανήσυχο νιάτο» και «καταραμένο ποιητή». Σίγουρα, το έργο του Ρεμπώ ήταν σαν νερό στην έρημο εκείνη την περίοδο.
Επιμέλεια: Τόνια Γκόρου
Μια χειμωνιάτικη μέρα του 1883, πάνω σε ένα ατμόπλοιο που επέστρεφε από την Μασσαλία στο αραβικό λιμάνι Άντεν της Υεμένης, ένας Γάλλος έμπορος καφέ με το όνομα Άλφρεντ Μπαρντέ έπιασε κουβέντα με ένα συμπατριώτη του, έναν νεαρό δημοσιογράφο ονόματι Πολ Μπουρντιέ. Ο Μπαρντέ συζητούσε για τις εμπορικές του δραστηριότητες, οι οποίες είχαν την βάση τους στο Άντεν, έτυχε να αναφέρει το όνομα ενός από τους υπαλλήλους του – «ένας ψηλός, ευχάριστος νεαρός που μιλάει λίγο» όπως τον περιέγραψε ο ίδιος.
 
Προς έκπληξη του, ο Μπουρντιέ αντέδρασε στο όνομα με θαυμασμό. Αυτό ήταν διότι από μια παράξενη σύμπτωση είχε πάει στο σχολείο με τον εργαζόμενο του Μπαρντέ και όπως πολλοί Γάλλοι που συμβάδιζαν με την σύγχρονη λογοτεχνία, είχε υποθέσει ότι ο νεαρός άνδρας είχε πεθάνει. Ο Μπουρντιέ εξήγησε στον έκπληκτο Μπαρντέ ότι δώδεκα χρόνια πριν ο σιωπηλός υπάλληλος του είχε κάνει μια «προκλητική, ασυμβίβαστη και πρώιμη»  λογοτεχνική πρώτη εμφάνιση στο Παρίσι, μόνο για να εξαφανιστεί λίγο μετά.
 
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, για τον Μπαρντέ ή οποιονδήποτε άλλον στον κύκλο του που γνώριζε το νεαρό άνδρα, ο άνθρωπος αυτός ήταν απλά ένας έξυπνος επιχειρηματίας που έκανε συλλογή από βιβλία. Σήμερα, πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ιδρυτή της σύγχρονης ευρωπαϊκής ποίησης: το όνομα του είναι Αρθούρος Ρεμπώ.
 
Από την ποίηση, στο εμπόριο και τις εξερευνήσεις
 
Ο Ρεμπώ είχε μια εντυπωσιακή, αξιοσημείωτη, μικρής διάρκειας καριέρα καθώς το σύνολο των έργων του δημιουργήθηκε λίγο πριν το 1870 σε ηλικία δεκαέξι ετών και το 1874, όταν έκλεισε τα είκοσι του χρόνια. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, υπήρξε η απότομη εγκατάλειψη της λογοτεχνίας για να ξεκινήσει μια πολύχρονη περιπλανώμενη ζωή που ξεκίνησε από διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις μέχρι την ανατολική Αφρική, όπου ήταν και ο τελευταίος του σταθμός.
 
Εγκαταλείποντας την ποίηση εργάστηκε ως έμπορος και εξερευνητής. Το μεγάλο μυστήριο που εξακολουθεί να στοιχειώνει τον Ρεμπώ είναι ο λόγος αυτής της παραίτησης και εξαφάνισης του από το ποιητικό του παρελθόν, το οποίο ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει ως «παράλογο, γελοίο και αηδιαστικό».
 
Αυτή η αποκήρυξη της ποίησης από τον Ρεμπώ, σύμφωνα με το New Yorker, ήταν τόσο εξαγριωμένη όσο το ξεχείλισμα του ταλέντου του, ενός ανθρώπου που η ζωή και το έργο του έχουν χαρακτηριστεί από «βίαιες αντιφάσεις». ΄Ηταν ένας υπάκουος, βραβευμένος μαθητής ο οποίος έγραψε το «Σκατά στον Θεό» στους τοίχους της πόλης που έμενε, ένας έφηβος επαναστάτης που χλεύαζε τη συμβατικότητα. Αυτά τα παράδοξα και συγκρουόμενα συναισθήματα, του θαυμασμού και της απογοήτευσης, που προκαλούν οι ιστορίες του Ρεμπώ είναι η μαγεία που γοητεύει τους αναγνώστες του.
 
Η γέννηση μιας ιδιοφυΐας 
 
Ο Ρεμπώ γεννήθηκε στην αγροτική περιοχή Σαρλβίλ των Αρδεννών κοντά στα βελγικά σύνορα. Ο πατέρας του, Φρεντερίκ Ρεμπώ, ήταν στρατιωτικός και η μητέρα του, Βιταλί Κυίφ, κόρη εύπορων αγροτών. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο αγρόκτημα της οικογένειας της μητέρας του στη Ρος, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Φρεντερίκ και τις νεότερες αδελφές του, Βιταλί και Ιζαμπέλ.
 
Ο γάμος των γονιών του μπορεί να χαρακτηριστεί δυστυχισμένος αφού ο πατέρας του σπάνια βρισκόταν στο σπίτι. Όταν ο Ρεμπώ ήταν πέντε ετών, ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια χωρίς να γυρίσει ποτέ πίσω. Για τη ρήξη που προκλήθηκε μεταξύ των γονέων του, έχουν υποστηριχθεί αρκετές εκδοχές, χωρίς κάποια από αυτές να μπορεί να αποδειχθεί. Ο Φρεντερίκ Ρεμπώ έλειπε συχνά από το σπίτι, εξαιτίας του επαγγέλματός του, ενώ κατά τις λίγες επισκέψεις του, ανάλωνε τον ελεύθερο χρόνο του στη συγγραφή. Από την άλλη πλευρά, η μητέρα του Ρεμπώ θεωρούσε κάθε λογοτεχνικό έργο ανώφελο, ενώ ο δύσκολος χαρακτήρας της ενδεχομένως να συντέλεσε στο χωρισμό του ζευγαριού. Η μνήμη της εγκατάλειψης στοιχειώνει τα έργα του Ρεμπώ, που συχνά θυμίζουν τη χαμένη ευτυχία της παιδικής του ηλικίας και κατά καιρούς φαίνεται να αναφέρονται άμεσα στην κρίση που υπήρχε στην οικογένεια του.
 
Στο σχολείο ο Ρεμπώ είχε πολλές διακρίσεις, κερδίζοντας πολυάριθμα αριστεία και επαίνους στα λατινικά, στη γραμματική, στην ιστορία, στη γεωγραφία αλλά και στην αριθμητική. Τον Απρίλιο του 1865, μετά από απόφαση της μητέρας του, μεταφέρθηκε στο Κολέγιο της Σαρλβίλ, όπου σύντομα διακρίθηκε εκ νέου στα μαθήματα και οι ικανότητες του προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση, μεταπηδώντας από την πέμπτη τάξη του δημοτικού στην πρώτη τάξη του γυμνασίου. Μεταξύ των διακρίσεών του, ξεχωρίζουν επίσης οι δημοσιεύσεις εργασιών του στην εφημερίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας Moniteur de l'Enseignement Superieur καθώς και πολυάριθμα βραβεία που κέρδιζε σε διαγωνισμούς των σχολείων της περιφέρειας. Στις αρχές του επόμενου χρόνου, το ποίημά του με τίτλο Les Étrennes des ophelins, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα La Revue pour Tous και αποτελεί πιθανότατα ένα από τα καλύτερα δείγματα των πρώιμων έργων του. Λίγες ημέρες μετά τη δημοσίευση του ποιήματος, το Κολέγιο της Σαρλβίλ υποδέχτηκε ένα νέο δάσκαλο, τον Ζωρζ Ιζαμπάρ, ο οποίος εξελίχθηκε σε ένα είδος λογοτεχνικού συμβούλου του Ρεμπώ.
 
Παίρνοντας το τρένο για το Παρίσι 
 
Σίγουρα, τα επαναστατικά εφηβικά του χρόνια γύρω στην ηλικία των δεκαπέντε φαίνονται ως μια αντίδραση στη δυσκολίες που είχε ζώντας με την αυστηρή μητέρα του. Το καλοκαίρι του 1870, λίγους μήνες πριν κλείσει τα δεκαέξι, έτρεξε μακριά της παίρνοντας το τρένο για το Παρίσι. Ήταν η πρώτη από όλες τις αποδράσεις. Εκεί, ενσωματώνεται για ένα χρονικό διάστημα στον κύκλο των παρνασσιστών, ενώ σε ολόκληρο το διάστημα της διαμονής του προκαλούσε με τη συμπεριφορά του την λογοτεχνική ελίτ της εποχής. Η ένδοξη πορεία του Ρεμπώ δεν είχε ωστόσο μεγάλη διάρκεια, κυρίως εξαιτίας της αντικοινωνικής και προκλητικής συμπεριφοράς του, καθώς και του γεγονότος ότι συνδύαζε τον ομοφυλόφιλο και τον αναρχικό, χαρακτηριστικά που, σύμφωνα με τοNew Yorker, ήταν ιδιαίτερα απωθητικά στη δεκαετία του 1870.
 
Από τον ποιητή προφήτη στον ποιητή της εξέγερσης
 
Σύμφωνα με τον Ρεμπώ, όπως γράφει σε μία επιστολή προς τον Πωλ Ντεμενύ στις 15 Οκτωβρίου του 1871, ο αληθινός ποιητής αποτελούσε ένα είδος προφήτη, που ήταν ικανός να διαμορφώσει μία νέα πραγματικότητα, εφευρίσκοντας το άγνωστο. Ο ποιητής, κατά τον Ρεμπώ, θα γινόταν «προφήτης» μέσω μίας «μακράς, απέραντης και λελογισμένης απορρύθμισης όλων των αισθήσεων», υπονομεύοντας συστηματικά την καθιερωμένη και συμβατική λειτουργία τους. Η διαδικασία αυτή συνδέθηκε στην περίπτωσή του, με τον τρόπο ζωής του και ειδικότερα με τη μετέπειτα χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, που πιθανώς συνέβαλαν στο παραισθησιακό ή παραληρηματικό ύφος ορισμένων ποιημάτων του.
 
Σημαντικό μέρος των ποιημάτων του δημοσιεύτηκαν χωρίς να έχει δώσει ο ίδιος τη συγκατάθεση του. Τα έργα του ξεκίνησαν να αναγνωρίζονται και να εκδίδονται την περίοδο που ο Ρεμπώ είχε εγκατάλειψη την λογοτεχνία και ειδικότερα το διάστημα της παραμονής του στην Αφρική. Τα δύο κυριότερα του έργα, Εκλάμψεις (Les Illuminations, 1873-1875) και Μια Εποχή στην Κόλαση (Une Saison en Enfer, 1873), του έδωσαν τον χαρακτηρισμό «ποιητής της εξέγερσης».

 
Η ποίηση και σεξουαλική αντισυμβατικότητα του Ρεμπώ ενέπνευσαν διάσημους καλλιτέχνες όπως ο Τζιμ Μόρισον, ο Μπόμπ Ντίλαν και ο Τζον Λένον. Στον ελληνικό χώρο, ο Γιώργος Καρράς μαζί με τον Γιάννη Αγγελάκα και άλλους μουσικούς, μελοποίησαν το ποίημα «Μια Εποχή στην Κόλαση», ενώ ο Θάνος Μικρούτσικος δημιούργησε το 1987 την όπερα «Μια Εποχή στην Κόλαση» όπου απαγγέλλει ο Γιώργος Κιμούλης.
 


 
Ο Ρεμπώ πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του 1891 σε ηλικία τριάντα επτά ετών από καρκίνο στα οστά. Η σορός του μεταφέρθηκε στο Παρίσι και στη συνέχεια στη Σαρλβίλ. Στην επιτύμβια πλάκα του τάφου του αναγράφεται εκτός από το όνομα, την ηλικία του και την ημερομηνία θανάτου του, η φράση «Προσευχηθείτε για αυτόν».
 

Δέκα χρόνια αργότερα, στην Πλας Ντε λα Γκαρ της Σαρλβίλ στήθηκε μνημείο προς τιμή του, όπως και το 1984 στο Παρίσι, στην Πλας Ντε λ' Αρσενάλ. Στην πόλη της Σαρλβίλ λειτουργεί επίσης το Μουσείο Αρθούρου Ρεμπώ, το οποίο φιλοξενεί χειρόγραφα έργα του καθώς και προσωπικά αντικείμενα.
_____________

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΑΛΕΞΑΚΗ στις 13 και 14 Οκτωβρίου 2016

Διήμερο συνέδριο «Ποιητική των τόπων: πόλεις και τοπία» 
στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών


Το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών σε συνεργασία με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών διοργανώνουν στις 13 και 14 Οκτωβρίου 2016, ένα συνέδριο αφιερωμένο στον Βασίλη Αλεξάκη. Ήδη από τα πρώτα του μυθιστορήματα ο Βασίλης Αλεξάκης επιλέγει σχολαστικά τα μέρη που εξελίσσονται οι φανταστικοί ή πραγματικοί χαρακτήρες του. Αυτή η γραφή του χώρου θα είναι το αντικείμενο μελέτης του συνεδρίου: «Ποιητική των τόπων: πόλεις και τοπία». 

Οι θεματικοί άξονες του συνεδρίου είναι: 
• Από το Παρίσι στην Αθήνα και από την Αθήνα στο Παρίσι
• Τόποι καθημερινοί και τόποι αποπροσανατολισμού 
• Τόποι μνήμης, τόποι φαντασίας

Παράλληλα με τις ομιλίες, την Πέμπτη, 13 Οκτωβρίου 2016, στις 6 το απόγευμα, θα προβληθεί η ταινία Ξαφνικός έρωτας, η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος Tάλγκο από τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο (1984), παρουσία του συγγραφέα και του σκηνοθέτη. Επίσης, την Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2016, στις 3 το μεσημέρι, θα γίνει προβολή της ταινίας του Βασίλη Αλεξάκη Είμαι κουρασμένος (Je suis fatigue, 1982) και θα ακολουθήσει συζήτηση του συγγραφέα – σκηνοθέτη με το κοινό. Τέλος, καθόλη τη διάρκεια του συνεδρίου θα εκτίθενται σκίτσα του Βασίλη Αλεξάκη στην καφετέρια του Ινστιτούτου.
Η είσοδος είναι ελεύθερη, ενώ θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση.

Για το πλήρες πρόγραμμα του συνεδρίου πατήστε ΕΔΩ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΑΛΕΞΑΚΗ

Ο Βασίλης Αλεξάκης εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1969, υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης της εφημερίδας Le Monde και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά. Το Τάλγκο είναι το πρώτο του έργο γραμμένο στη μητρική του γλώσσα: κυκλοφόρησε το 1982 από τον Εξάντα και εξακολουθεί ως σήμερα να σημειώνει σπάνια επιτυχία. Έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα διακόσια χιλιάδες αντίτυπα. Πρόσφατα επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, όπως και το Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα, ενώ αναμένεται η πλήρης επανέκδοση ολόκληρου του συγγραφικού του έργου. Τον Νοέμβριο θα κυκλοφορήσει το νέο του βιβλίο με τίτλο Το κλαρινέτο.
Το έργο του Αλεξάκη είναι εξίσου αναγνωρισμένο στην Ελλάδα (κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2004 για τις Ξένες λέξεις) και τη Γαλλία (Βραβείο Medicis για τη Μητρική γλώσσα, 1995, Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας για το μ.Χ. το 2007). Γράφει και στις δύο γλώσσες, αρχίζοντας πότε από τη μία πότε από την άλλη, και αυτομεταφράζεται στη δεύτερη. Οι γλώσσες είναι από τα κύρια θέματα του έργου του. 
Έχει ασχοληθεί με τον κινηματογράφο (η ταινία του Οι Αθηναίοι κέρδισε το Α΄ βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας του Σανρούς το 1990) και το θέατρο (Εγώ δεν…, Μη με λες Φωφώ).


___________________

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Τέλος εποχής για τον Ελευθερουδάκη

eleytheroydakis.jpg

ΕλευθερουδάκηςΕπειτα από 100 και πλέον χρόνια δραστηριότητας, το ιστορικό βιβλιοπωλείο βάζει οριστικά λουκέτο, λόγω κρίσης, ανταγωνισμού και άστοχων επιχειρηματικών κινήσεων | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ


H Παρής Σπίνου γράφει στην σημερινή "Εφημερίδα των Συντακτών"  για το "Σημείο αναφοράς στην περιοχή του Συντάγματος εδώ και έναν αιώνα, το ιστορικό βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη, το παλαιότερο μετά το βιβλιοπωλείο της Εστίας, κατεβάζει και αυτό ρολά. Oριστικά στις 30 Σεπτεμβρίου.
Χθες, μεγάλες ουρές σχηματίζονταν μέχρι και μετά τις εννιά το βράδυ στο ταμείο του καταστήματος της Πανεπιστημίου 15, καθώς ο κόσμος αναζητούσε τις ελκυστικές προσφορές έως 80% στα βιβλία. Είναι το τελευταίο του κατάστημα, καθώς τα τελευταία χρόνια είχε μπει λουκέτο στα 20 παραρτήματα, εντός και εκτός Αθήνας.
Η ανακοίνωση της Σοφίκας Ελευθερουδάκη, που εκπροσωπεί την τρίτη γενιά της επιχειρηματικής οικογένειας, είναι χαρακτηριστική: «Επειτα από λειτουργία πάνω από 100 χρόνια στον χώρο του βιβλίου και 21 χρόνια στην οδό Πανεπιστημίου στο κέντρο της Αθήνας, κλείνουμε το βιβλιοπωλείο μας και σκεφτόμαστε “έξω από το κουτί”, συμμετέχουμε στον διεθνή προβληματισμό με θέμα το βιβλίο και προετοιμαζόμαστε για το επόμενό μας “βιβλιοπωλείο”, αλλά αρνούμαστε να το κάνουμε, όσο δεν υπάρχει θετικό και σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον στη χώρα μας».
Ετσι γράφεται ο επίλογος της μακρόχρονης ιστορίας του Ελευθερουδάκη, τουλάχιστον με τη μορφή που τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Ωστόσο, μια νέα σελίδα θα ανοίξει καθώς, όπως φαίνεται, θα δώσει έμφαση στις ηλεκτρονικές πωλήσεις βιβλίων - άλλωστε ο ιστότοπός του books.gr συνεχίζει να λειτουργεί. Υπάρχει επίσης πιθανότητα να ανοίξει, συνεταιριστικά, κάποιο άλλο μικρό, προσεγμένο, «μπουτίκ» βιβλιοπωλείο, σε άλλο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
«Μου είπαν ότι μόνο στον Ελευθερουδάκη θα μπορέσω να το βρω!» Η φράση αυτή υπήρξε επαναλαμβανόμενο μότο πολλών δεκαετιών, ειδικότερα για όσους έψαχναν ξενόγλωσσα βιβλία αλλά και πολυτελή λευκώματα που κυκλοφορούσαν μόνο στο εξωτερικό.
Η ιστορία του ξεκίνησε το 1898 με την αγορά του τότε διεθνούς βιβλιοπωλείου της Αθήνας Beck and Barth κι όταν το παλαιό μέγαρο στο Σύνταγμα γκρεμίστηκε, ο Κωνσταντίνος Ελευθερουδάκης αποφάσισε τη μετακόμιση στην οδό Νίκης, που αποτέλεσε ένα τοπόσημο για πάνω από 30 χρόνια.
Το 1995 έγινε ένα τολμηρό βήμα στο οκταώροφο, σύγχρονο και πολυτελές κτίριο της Πανεπιστημίου σε μια περίοδο ευημερίας, ενώ τώρα, συρρικνωμένο, στο ύψος της οδού Αμερικής, κλείνει τον κύκλο του, ακολουθώντας μια πτωτική πορεία.
Το πρώτο βιβλιοπωλείο Σταδίου και Καραγιώργη ΣερβίαςΤο πρώτο βιβλιοπωλείο Σταδίου και Καραγιώργη Σερβίας | 
Η Σοφίκα Ελευθερουδάκη, στις συνεντεύξεις που έχει δώσει τον τελευταίο καιρό, θεωρεί ότι το ιστορικό βιβλιοπωλείο είναι περισσότερο θύμα της κρίσης παρά του ανταγωνισμού. Ωστόσο και οι κινήσεις μεγάλου ρίσκου της εταιρείας, που άφησε μεγάλα χρέη, έχουν παίξει τον ρόλο τους.
Είκοσι παραρτήματα από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» μέχρι τη Μύκονο, υψηλά ενοίκια -αρχικά στην Πανεπιστημίου ήταν 3 εκατομμύρια δραχμές-, μεγάλα δάνεια με εγγύηση την οικογενειακή περιουσία.
Εκτός των άλλων, το τοπίο στον χώρο του βιβλίου άλλαζε δραστικά, όπως τα ήθη. Νέα βιβλιοπωλεία ήρθαν να προστεθούν στο κέντρο της Αθήνας, άλλες αλυσίδες άνοιξαν προσφέροντας παράλληλα ηλεκτρονικά είδη που ελκύουν ιδιαίτερα το νεανικό κοινό, ενώ τα σουπερμάρκετ αλλά και τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία άρχισαν να διεκδικούν το μερίδιό τους.
Εν τω μεταξύ, η οικονομική κρίση έπληξε ιδιαίτερα τις τσέπες των βιβλιόφιλων, πόσο μάλλον των μη φανατικών αναγνωστών, καθιστώντας το βιβλίο είδος πολυτελείας. Αλλωστε, εκατοντάδες μικρά και μεγάλα βιβλιοπωλεία έχουν βάλει λουκέτο τα τελευταία χρόνια σε όλη τη χώρα ή φυτοζωούν καταχρεωμένα.
Τα δάνεια, τα λειτουργικά έξοδα, τα χρέη προς τους εκδότες και τους άλλους πιστωτές οδήγησαν στην αντίστροφη μέτρηση τον Ελευθερουδάκη. Τον περασμένο Μάρτιο είχε ζητήσει υπαγωγή στο άρθρο 106β του Πτωχευτικού Κώδικα -τελικά πήρε αναβολή- προκειμένου να αποδεσμευτεί από εξωγενείς παρεμβάσεις, με στόχο να υλοποιήσει πλάνο εξυγίανσης παράλληλα με την αποπληρωμή των πιστωτών.
«Στον χώρο του βιβλίου για πολλά χρόνια δεν φαινόταν να αλλάζει τίποτα», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Σ. Ελευθερουδάκη. «Ωσπου έγινε η επανάσταση με το πρώτο μεγάλο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο. Ακολούθησαν τα ηλεκτρονικά βιβλία. Ο κόσμος έλεγε ότι ήρθε το τέλος του χάρτινου βιβλίου. Στο μεταξύ, οι βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο μοιάζουν όλο και περισσότερο με βιβλιοπωλεία. Ενας κόσμος άνω κάτω...
»Τελικά πώς θα είναι οι νέοι χώροι που θα φιλοξενούν βιβλία; Θα είναι βιβλιοπωλεία; Βιβλιοθήκες; Βιβλιοθηκοπωλεία; Εκδοτικοί χώροι; Κάτι άλλο; Θα το ανακαλύψουμε μαζί όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
»Στο μεταξύ όμως, το περιτύλιγμα αλλάζει - το προϊόν παραμένει και συνεχίζουμε: Για να φτιάξουμε και να εκδώσουμε μαζί το βιβλίο σας. Για τη δημιουργία βιβλιοθήκης για επιχειρήσεις. Για επαγγελματικά δώρα. Για παραγγελίες βιβλίων από το εσωτερικό και το εξωτερικό και παραμένουμε στη διάθεσή σας για κάθε πρόταση συνεργασίας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κλείνει το βιβλιοπωλείο «Ελευθερουδάκης»

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Ο φανταστικός Τζ. Ρ. Τόλκιν φεύγει από την ζωή στις 2 Σεπτεμβρίου του 1973




Ο συγγραφέας των «Χόμπιτ», «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» και «Σιλμαρίλλιον»...



Ο Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν (ο οποίος αναφέρεται στον γραπτό λόγο ως Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν) ήταν εξέχων και διαπρεπής Άγγλος φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής και ακαδημαϊκός, σήμερα ιδιαίτερα γνωστός ως ο συγγραφέας των ακόλουθων έργων φανταστικής λογοτεχνίας: «Χόμπιτ», «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» και «Σιλμαρίλλιον».
Ο Τόλκιν γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1892 στο Μπλουμφοντέιν, την τότε πρωτεύουσα του Ελεύθερου Κράτους της Οράγγης (Orange Free State), που σήμερα είναι τμήμα της Νότιας Αφρικής. Ενόσω βρισκόταν ακόμα στα προεφηβικά του χρόνια, ο Τόλκιν, είχε έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την κατασκευή γλωσσών, καθώς τα ξαδέλφια του, Μέρι και Μάρτζορι Ίνγκλεντον, είχαν εφεύρει τη γλώσσα «Ανιμάλικ» (Animalic). Εκείνη την περίοδο, ο Τόλκιν, διδασκόταν λατινικά και αγγλοσαξονικά. Το ενδιαφέρον, όμως, για αυτή τη γλώσσα πέρασε αλλά ο Μέρι και κάποιοι άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και του Τόλκιν, δημιούργησαν κι άλλη γλώσσα, μια πολύπλοκη αυτή τη φορά, που την ονόμασαν «Νέβμπος» (Nevbosh). Η επόμενη γλώσσα με την οποία ασχολήθηκε, η «Νάφαριν», τυγχάνει να είναι δική του δημιουργία.
Το 1911, όσο ήταν ακόμα στο King Edward’s School, ο Τόλκιν και τρεις φίλοι του, ο Ρομπ Γκίλσον, ο Τζόφρυ Μπέιτς Σμιθ και ο Κρίστοφερ Ουάισμαν, δημιούργησαν μια «μυστική» λέσχη που την ονόμασαν T.C.B.S. (Tea Club and Barrovian Society) κι αναφερόντουσαν στην αγάπη τους να καταναλώνουν τσάι στο Barrow’s Stores, κοντά στο σχολείο τους, καθώς και, κρυφά, στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Όταν τελείωσαν το σχολείο, κράτησαν επαφή τα μέλη της «λέσχης» και τον Δεκέμβριο του 1914, κανόνισαν συνάντηση στο Λονδίνο, στο σπίτι του Ουάισμαν. Τα αποτελέσματα για τον Τόλκιν, αυτής της συνάντησης, ενίσχυσαν την αφοσίωσή του στη συγγραφή ποίησης.
_65047774_tolkien3
Από το 1925 ως το 1945, δίδαξε την αγγλοσαξονική γλώσσα και από το 1945 έως το 1959 δίδαξε αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Υπήρξε για ένα διάστημα στενός φίλος του Κ.Σ. Λιούις. Ήταν και οι δυο μέλη μιας άτυπης ομάδας λογοτεχνικών συζητήσεων, γνωστής ως Inklings, η οποία συναντιόταν σε παμπ της Οξφόρδης κατά τις δεκαετίες 1930 και 1940.
Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πρώτη δουλειά του Τόλκιν, ως πολίτης πλέον, ήταν στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης, όπου κυρίως εργαζόταν στην ιστορία και στην ετυμολογία λέξεων γερμανικής προέλευσης, ξεκινώντας με το γράμμα W. Το 1920, έγινε ο νεότερος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, αφού ανέλαβε τη θέση του Ρίντερ (ακαδημαϊκός βαθμός) της αγγλικής γλώσσας. Ενώ βρισκόταν στο Λιντς, δημιούργησε Ένα Λεξικό της Μέσης Αγγλικής και μία έκδοση ορισμών του Σερ Γκανιάν και ο Πράσινος Ιππότης, μαζί με τον Ε.Β. Γκόρντον —και οι δυο δουλέψαν πολλές δεκαετίες ως ακαδημαικοί. Ωστόσο, μετέφρασε το Σερ Γκανιάν, το Pearl και το Σερ Όρφεο. Το 1925, επέστρεψε στην Οξφόρδη, ως καθηγητής της Αγγλοσαξονικής, στο Κολλέγιο Πέμπροκ.
Κατά την παραμονή του στο Κολλέγιο, ο Τόλκιν συνέγραψε το Χόμπιτ και τους δύο πρώτους τόμους του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ενώ ζούσε στη Βόρεια Οξφόρδη (το 2002 τοποθετήθηκε Blue plaque στο σπίτι όπου διέμενε εκεί). Μεταξύ του 1951 και 1955, ο Τόλκιν χρησιμοποίησε τον όρο legendarium για να αναφερθεί σε όλο το φανταστικό σύμπαν που δημιούργησε μέσα από τα γραπτά του. Στις 28 Μαρτίου 1972 στέφθηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄.
tolkien books hobbit
Μετά τον θάνατο του, ο γιος του, Κρίστοφερ Τόλκιν, δημοσίευσε μια σειρά από έργα, βασισμένα στις εκτενείς σημειώσεις και τα αδημοσίευτα χειρόγραφα του πατέρα του, συμπεριλαμβανομένου του «Σιλμαρίλλιον» και του «Ατελείωτες Ιστορίες». Τα βιβλία αυτά, μαζί με το «Χόμπιτ» και το «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», δημιουργούν ένα σώμα παραμυθιών, ποιημάτων, φανταστικών ιστοριών και επινοημένων γλωσσών, που διαδραματίζονται σε έναν φανταστικό κόσμο επινόησης του συγγραφέα και ονομάζεται Άρντα (Arda) και τη Μέση-Γη (Middle-Earth), που βρίσκεται σε αυτήν. Στον κόσμο αυτόν, που θυμίζει τη Μεσαιωνική Ευρώπη, υπάρχει η μαγεία, καθώς και άλλες φυλές πέρα από τους ανθρώπους, και μυθικά πλάσματα όπως ξωτικά και δράκοι.
Αν και υπήρχαν και άλλοι συγγραφείς που έγραψαν έργα φαντασίας πριν από τον Τόλκιν, η μεγάλη επιτυχία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και του Χόμπιτ οδήγησαν σε μία πρωτοφανή αναγέννηση του είδους, καθιστώντας το πολύ δημοφιλές. Αυτό κατέστησε τον Τόλκιν, ευρέως γνωστό, ως τον «πατέρα» της μοντέρνας φανταστικής λογοτεχνίας —ή, πιο συγκεκριμένα, της υψηλής φαντασίας (high fantasy). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Το 2008, η βρετανική εφημερίδα The Times, τον κατέταξε 6ο σε μία λίστα με τους «50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945». Το αμερικανικό περιοδικό Forbes τον κατέταξε ως τον 5ο πιο κερδοφόρο «διάσημο μετά θάνατον» το 2009.


_________
http://popaganda.gr/pop-news/stis-2-septemvriou-1973-o-tz-r-tolin-fevgi-apo-tin-zoi/

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Με προσωπική λογοτεχνική σφραγίδα

ΒΙΒΛΙΟ................



DAVID FOSTER WALLACE
Η σκούπα και το σύστημα
Εκδόσεις Κριτική, σελ. 576



Σε αυτόν τον παράξενο κόσμο που ζούμε η διασημότητα ή η ασημότητα, η αδιαφορία ή η λατρεία δεν απέχουν παρά ένα βήμα και συχνά είναι θέμα τύχης αν ένας συγγραφέας βρεθεί στην μία ή στην άλλη όχθη. Ας θυμηθούμε και την περίπτωση Πάουλο Κοέλιο, που με αυτοέκδοση είχε τυπώσει το πρώτο του βιβλίο, το οποίο πούλησε δεν πούλησε δέκα αντίτυπα μέχρι που το ανακάλυψε Αμερικάνος Πορτογαλομαθής και το έκανε σημαία του NewAge.  Ο David Foster Wallace ήταν και τυχερός και άτυχος. Τυχερός γιατί ως συγγραφέας αλλά και ως τενίστας γνώρισε την ίσως ευτυχία της επιτυχίας. Παρ’ ότι, εάν γνωρίζω σωστά, δεν κέρδισε κανένα σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο, αγαπήθηκε ή μάλλον λατρεύτηκε από μερίδα του αναγνωστικού κοινού και για πολλούς το όνομά του είναι ακόμα, οκτώ χρόνια μετά την αυτοκτονία του, θρύλος. (Άλλωστε αν το σκεφτούμε στατιστικά, οι περισσότεροι συγγραφείς που αγαπήθηκαν και διαβάζονται, παλαιοί ή και σύγχρονοι, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Τσέχωφ, Κούντερα κτλ, δεν ανακατεύτηκαν ιδιαίτερα στις διαδικασίες των λογοτεχνικών βραβείων). Άτυχος γιατί δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την διανοητική ασθένεια που τον έκανε διάσημο και αυτοκτόνησε. Κρεμάστηκε στο σπίτι του.

Είναι, ως συνέπεια και των παραπάνω, πολύ σημαντική η έκδοση, και μάλιστα σε εξαιρετική μετάφραση ενός ανθρώπου που αγαπάει πραγματικά το έργο του, του Γιώργου – Ίκαρου Μπαμπασάκη, του πρώτου βιβλίου και μυθιστορήματος του θρυλικού πλέον αυτόχειρα. Κι η αλήθεια είναι ότι ο 27χρονος τότε συγγραφέας αποδεικνύει εξαιρετικό αφηγηματικό ταλέντο σε αυτή την πρώτη του απόπειρα. Ο φρενήρης ρυθμός, η διάχυτη παράνοια, οι μακροπερίοδες προτάσεις, η ένταση στην αφήγηση που έκανε κάποιους να τον συγκρίνουν με τον Μπολάνιο αλλά και με τον… Χέντριξ, υπό την έννοια πιθανολογώ των διαρκών λεκτικών αυτοσχεδιασμών και αφηγηματικών «σόλο», όλα αυτά που γνωρίσαμε στα μετέπειτα έργα του έχουν ήδη διαμορφώσει την προσωπική λογοτεχνική του σφραγίδα. Αλλά σε αυτό το πρώτο του έργο φαίνονται και έντονες οι επιρροές, κυρίως από τον  Thomas Pynchon, αλλά και από τον Don DeLillo. Ο δομικός αναρχισμός και η περιπλοκή παρανοϊκών γεγονότων θυμίζει έντονα Pynchon, ειδικά σε κάποια σημεία του μυθιστορήματος. Όμως συνολικά η ιστορία έχει συνοχή και δεν είναι τόσο πολυπρόσωπη όπως τα έργα του Pynchon και έτσι μπορούμε να το συνδέσουμε και με τον  DeLillo. Το μυθιστόρημα είναι σίγουρα διασκεδαστικό και δροσερό κι έχει ισχυρή δυναμική, αν το δούμε όμως από απόσταση, αν σβήσουμε το όνομα του συγγραφέα και δεν γνωρίζουμε ότι γράφτηκε από έναν μύθο, θα τολμούσαμε να πούμε ότι εξαντλείται σχετικά γρήγορα και καταλήγει σε μια επανάληψη μοτίβων που έχουν ήδη παρουσιαστεί, χωρίς την εφευρετικότητα που θα ήταν ίσως απαραίτητη για να κρατηθεί το ενδιαφέρον σε ένα τέτοιο έργο.
Ο αναγνώστης σίγουρα θα ενθουσιαστεί στις πρώτες εκατό σελίδες και ίσως αισθανθεί ότι είναι αντιμέτωπος με μια λογοτεχνική ιδιοφυία, μπορεί όμως στη συνέχεια να αποκαθηλώσει το ίνδαλμα και να κλείσει το βιβλίο με μικτά συναισθήματα. Όμως, επειδή ο David Foster Wallace στάθηκε τυχερός ή ικανός όσον αφορά την επιδίωξη της επιτυχίας κι έγινε άστρο που εξακολουθεί να λάμπει τόσα χρόνια μετά τον θάνατό του, θα πρέπει να διαβάσουμε αυτό το βιβλίο για να δούμε τα βήματα που ακολούθησε αυτή η πολυσύνθετη και σίγουρα χαρισματική προσωπικότητα και να ανακαλύψουμε τα πολλαπλά στοιχεία κι επίπεδα που υποκρύπτει η αφήγησή του.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
_________

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Μ. Καραγάτσης: Τι άλλο είναι η ζωή μας παρά μια Χίμαιρα. Κυνηγάμε τις καθημερινές απολαύσεις με την ίδια προσήλωση που θα πίναμε τον πρωινό μας καφέ

Ενημερώσεις




Απορροφημένος πάντα στην εργασία, στη συγγραφή δηλαδή μια ιδέα με στοίχειωνε αυτή της Χίμαιρας. Τι άλλο είναι η ζωή μας παρά μια Χίμαιρα. Κυνηγάμε τις καθημερινές απολαύσεις με την ίδια προσήλωση που θα πίναμε τον πρωινό μας καφέ Η δυσκολία του εγχειρήματος εξελίσσεται όμως σε μια φοβερή σκηνή: Μια Χίμαιρα που μας παίρνει στο κατόπιν με τις φοβερές της φωτιές καθιστώντας έτσι ανέφικτες όλες μας τις προσδοκίες.


M. Καραγάτσης ψευδώνυμο του Δημήτρη Ροδόπουλου (Αθήνα 1908-1960). Πεζογράφος, από τους αξιολογότερους της Γενιάς του '30. Ρεαλιστής, ανατόμος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, καλλιέργησε το κοσμοπολίτικο μυθιστόρημα. Παρά τις επανειλημμένες ωστόσο επανεκδόσεις των έργων του η φιλολογική εξέταση της προσφοράς του δεν βρίσκεται ακόμη σε ικανοποιητικό επίπεδο. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική κριτική (Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ 2007) 
Ο Καραγάτσης δεν τοποθετεί τους ήρωες του σε ξένα μέρη, αλλά φέρνει τους ξένους ήρωες του στην Ελλάδα - άνθρωποι ξενικής καταγωγής, που ριζώνουν σ' αυτή τη χώρα. Στο πρώτο μυθιστόρημα "Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν" (1923), έργο με το οποίο καθιερώθηκε αμέσως, ο ήρωας είναι ένας Ρώσος εμιγκρές που αναζητά την τύχη του στον Θεσσαλικό κάμπο.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

«Συνομιλίες με νέους πεζογράφους» στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Αθηνών: Μάκης Τσίτας

ΕΚΔΗΛΩΣΗ


Την Παρασκευή 10 Ιουνίου ο Σωτήρης Δημητρίου συναντά το συγγραφέα Μάκη Τσίτα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Συνομιλίες με νέους πεζογράφους», που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη.

Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα  «Μάρτυς μου ο Θεός» θα ερμηνεύσει ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης.


Ώρα έναρξης: 19.30
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Κεντρική Βιβλιοθήκη Δήμου Αθηναίων

(Δομοκού 2, Σταθμός Λαρίσης, τηλ.: 210-8810884, 210-8846011)


Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα με τίτλο "ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ" ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΟΛΥΡΑΚΗ από εκδόσεις Ψυχογιός

   βιβλιο // παρουσίαση   

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ
Ελληνική λογοτεχνία
Σελίδες : 376
Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2016

Μια εικοσαετία μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου ζουν σαν δουλοπάροικοι. Την τυραννία των Τούρκων έχει διαδεχτεί η απληστία των Ελλήνων τσιφλικάδων, οι οποίοι ρουφούν όχι μόνο τον ιδρώτα αλλά και το αίμα των κολίγων. Το κράτος παραμένει αδιάφορο. Εκείνη την περίοδο, ένας φοιτητής της Νομικής από την Κεφαλονιά, ο Μαρίνος Αντύπας, περιέρχεται απ’ άκρη σ’ άκρη τον θεσσαλικό κάμπο και, με το σύνθημα «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία», προσπαθεί να πείσει τους κολίγους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, αλλά και να αφυπνίσει το κράτος. 
Την ίδια εποχή, ο Χάρης Καμαριανός, κάτοικος του θεσσαλικού κάμπου, φοιτητής Ιατρικής και φίλος και συμπολεμιστής του Αντύπα κατά την Κρητική Επανάσταση, γνωρίζεται με την Αγνή, ύστερα από ένα μοιραίο συναπάντημα. Οι δύο νέοι ερωτεύονται, αλλά έχουν να παλέψουν με την εκδικητικότητα ενός αδίστακτου τσιφλικά. 
Στο πλευρό τους στέκεται και τους στηρίζει μια ανέλπιστη σύμμαχος. Και, παρά τα απανωτά χτυπήματα και τις δυσκολίες, δεν παύουν στιγμή να κοιτάζουν κάθε καινούργιο φεγγάρι με μάτια γεμάτα όνειρα. Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, γεμάτο πίστη στον άνθρωπο.

~~~~~~~~~~~~~~

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης. Τέλειωσε τη Στρατιωτική Ιατρική και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου είναι διδάκτωρ. Πήρε την ειδικότητα του χειρουργού και στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στη χειρουργική των αγγείων στο νοσοκομείο Hammersmith του Λονδίνου. Σήμερα εργάζεται ως χειρουργός στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Έχει δημοσιεύσει ογδόντα τρεις επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά, έχει κάνει δεκάδες ανακοινώσεις σε ιατρικά συνέδρια και έχει πάρει μέρος στη διοργάνωση πολλών συνεδρίων. Είναι μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας, της Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος, της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, της Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών και της Εταιρείας Συγγραφέων Βορείου Ελλάδος, ενώ έχει διατελέσει μέλος του Διεθνούς Κολεγίου των Χειρουργών. Στα μαθητικά του χρόνια ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη δημοσιογραφία στα Χανιά και είχε γράψει δύο θεατρικά έργα που παίχτηκαν σε μαθητικές παραστάσεις. Ακόμη ένα θεατρικό έργο έγραψε όταν ήταν φοιτητής, το οποίο παίχτηκε από φοιτητές κατά τη διάρκεια της φοιτητικής εβδομάδας. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν άλλα 16 βιβλία του συγγραφέα.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Οδός Ονείρων (Street of Dreams) - Μάνος Χατζιδάκις (Manos Hadjidakis) | ...





01. Πρόλογος (Prologue): 00:00
02. Όνειρο Παιδιών της Γειτονιάς (Dream of the Neighbourhood Youngsters): 1:15
03. H Μαύρη Φοντ (The Black Ford): 8:40