......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Ο Γιώργος Σαραντάρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το γένος Σωτηρίου, με καταγωγή από το Λεωνίδι της Κυνουρίας



ΨΥΧΗ

Συνείδηση φανέρωμα συγκίνησης
Περιπαίζεις την ύπαρξη
Οι αγάπες του χρόνου
Συχνάζουν τα τοπία σου
Τρέμεις στα φύλλα του είναι
Γεμίζεις το σύμπαν
Δεν ξέρεις φυγή
Ποθείς ταξίδια
Στις πλάτες σου φτερουγίζει ο κόσμος
Φως σε λούζει ο ήλιος



Γιώργος Σαραντάρης
(1908-1941)

Ο Γιώργος Σαραντάρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του Δημήτρη Σαραντάρη και της Μαλθίντας το γένος Σωτηρίου, καταγόμενων από το Λεωνίδι της Κυνουρίας. Από το 1912 ως το 1931 έζησε στην Ιταλία, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του. Από νεανική ηλικία στράφηκε στη λογοτεχνία και τη μελέτη της φιλοσοφίας, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τις ξένες γλώσσες. Σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια της Μπολώνια και της Ματσεράτα, και πήρε διδακτορικό δίπλωμα. Στην Ιταλία έγραψε τους πρώτους στίχους του, στα ιταλικά και στα ελληνικά και δημοσίευσε ποιήματα στην ιταλική και γαλλική γλώσσα. Το 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα και μπήκε στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1940 στρατεύτηκε στην Αλβανία και αρρώστησε από κοιλιακό τύφο. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου πέθανε το 1941. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας έκανε το 1933 μέσα απ' τις σελίδες του περιοδικού Νέα Ζωή με το διήγημα Μάρθας βίος, με το οποίο εισήγαγε στον ελληνικό χώρο το είδος του γαλλικού αντι - μυθιστορήματος (antiroman).
Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε και την πρώτη του ποιητική συλλογή Οι Αγάπες του χρόνου. Ακολούθησαν τα Ουράνια (1934) και τα Αστέρια (1935) και πολλά ακόμη ποιήματα δημοσιευμένα στα περιοδικά Νέα Γράμματα, Νέα Εστία, Κύκλος, και Μακεδονικές Ημέρες (Θεσσαλονίκης). Τελευταία του ποιητική συλλογή ήταν η Στους φίλους μιας άλλης χαράς, δημοσιευμένη στις αρχές του 1940, που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το Μήτσο Παπανικολάου.
Ο Γιώργος Σαραντάρης υπήρξε ένας από τους πρώτους ανανεωτές έλληνες ποιητές του μεσοπολέμου και ένας από τους πρώτους εισηγητές του υπαρξισμού στη χώρα μας. Ο φιλοσοφικός του στοχασμός κινήθηκε στα πλαίσια της αναζήτησης του απολύτου ενάντια στη φθορά της ανθρώπινης υπόστασης, εκφρασμένης μέσω της κατάργησης της παραδοσιακής ποιητικής φόρμας και γλωσσικής έκφρασης. Επιδράσεις δέχτηκε μεταξύ άλλων δέχτηκε από τη σκέψη των Ουνγκαρέττι, Νίτσε, Κίρκεγκωρ, Ντοστογιέφσκι, Σεστώφ και Μπερντιάγιεφ. Ασχολήθηκε επίσης με το φιλοσοφικό δοκίμιο και τις ποιητικές μεταφράσεις.
Περισσότερα στοιχεία για τον ποιητή Γιώργο Σαραντάρη βλ. Κόρφης Τάσος, «Σαραντάρης Γιώργος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Μαρινάκης Γιώργος Γ., «Εισαγωγή», Γιώργος Σαραντάρης · Ποιήματα Α΄ - Δ΄ · Παρουσίαση, Εισαγωγή, Επιμέλεια, Σχόλια & Σημειώσεις Γιώργος Γ. Μαρινάκης, σ.ιγ'-ξδ'. Αθήνα, Gutenberg, 1987 και Ζήρας Αλεξ., «Σαραντάρης Γιώργος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.

(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Περί ποίησης...



Pablo Neruda «Αργοπεθαίνει...»

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δε διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δε μιλεί σε όποιον δε γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δε διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δε διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δε βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δε ρωτά για πράγματα που δε γνωρίζει.

* 21 Μαρτίου, Παγκόσμια ημέρα ποίησης


***


Τίτος Πατρίκιος,
Το πρόβλημα με τις αντωνυμίες


Λέμε εμείς κι εννοούμε εγώ
λέμε εσείς κι εννοούμε εγώ
λέμε αυτός κι εννοούμε πάλι εγώ.
Στην ουσία μόνο με το εγώ
μπορούμε να εννοήσουμε
κάποιον άλλο.

* 21 Μαρτίου, Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού


***

Συμπληρώθηκαν 13 χρόνια από το θάνατο του Οδυσσέα Ελύτη.
Έλεγε για την ποίηση:

«Ποίηση για μένα είναι πόλεμος προς το χρόνο και τη φθορά. Κλεισμένος στα πενήντα τετραγωνικά μου, συνεχίζω αυτόν τον πόλεμο. Και άσχετα εντελώς αν βγαίνω νικητής ή όχι, σε μια τέτοιου είδους μάχη, ομολογώ βρίσκω την ύψιστη ικανοποίηση. Σε μια εποχή θριάμβου των ποσοτικών εκτιμήσεων, βλέπω την ποίηση σαν την μόνη ενδεδειγμένη να διαφυλάξει το ιερό και απαραβίαστο της ανθρώπινης προσωπικότητας».

(από συνέντευξή του, 19 Οκτωβρίου 1970)


* από 4ο Λύκειο Τρίπολης 2009

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Ομογενής προσπαθεί να εντοπίσει Αμερικανούς φιλέλληνες που στήριξαν το Γένος


Η Αστερόεσσα στο πλευρό των Ελλήνων αγωνιστών του 1821
Σάμιουελ Χάου, Τζορτζ Τζάρβις και Τζόναθαν Μίλλερ. Τρία ονόματα. Με μια πρώτη ματιά, ίσως να μη λένε και πολλά. Ωστόσο οι συγκεκριμένοι τρεις Αμερικανοί υπήρξαν ένθερμοι φιλέλληνες και προσέφεραν στον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας από τον Οθωμανικό ζυγό, το 1821.

Ο άνθρωπος που τους ανακάλυψε ονομάζεται Παναγιώτης Νικολόπουλος, Έλληνας ομογενής ο οποίος κατοικεί στην πόλη Αουρόρα της αμερικανικής πολιτείας Ιλινόις.
Ο Νικολόπουλος, πρόεδρος του “Συλλόγου Αμερικανών Φιλελλήνων 1810-1840” έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει και άλλους φιλέλληνες στις ΗΠΑ που στήριξαν το δοκιμαζόμενο ελληνικό Γένος κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο ίδιος ανακοίνωσε πρόσφατα πως το πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, σε συνεργασία με Αμερικανούς ιστορικούς μελετητές προγραμματίζουν για το Σεπτέμβριο του 2010, το πρώτο επιστημονικό συνέδριο με θέμα την προσφορά των Φιλελλήνων, στο Άργος, το Ναύπλιο και την Τρίπολη.
Όπως έκανε γνωστό ο ομογενής, η οικογένεια του Τζάρβις υποστηρίζει θερμά την προσπάθεια αναζήτησης Αμερικανών φιλελλήνων και δεσμεύθηκε, μετά τις 15 Νοεμβρίου, να παραχωρήσει αφιλοκερδώς έναν όροφο του κτηρίου της στην Ουάσιγκτον για να εγκατασταθούν τα γραφεία ενός Ιδρύματος, το οποίο θα διοικείται από 7μελές συμβούλιο και θα ασχολείται με τη χρηματοδότηση της έρευνας για την καταγραφή της προσφοράς των Αμερικανών Φιλελλήνων στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.
Σημειώνεται πως ο «Σύλλογος Αμερικανών Φιλελλήνων 1810-1840» ηγήθηκε της προσπάθειας καθιέρωσης της 19ης Απριλίου -ημερομηνίας θανάτου του λόρδου Βύρωνα- ως Παγκόσμιας Ημέρας Φιλελληνισμού στην Ελλάδα και τη Διασπορά.
Η σχετική απόφαση υπογράφηκε από τον πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής, Δημήτρη Σιούφα.

* Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 17:59 Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Κοινωνική άμυνα ή ποινική αντεπίθεση;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Αθελα ή μήπως από φόβο σε σκότωσα μικρή σαλαμάντρα
Μ. Μαρκαντωνάτου,
Σαν δέηση

Οι κουκουλοφόροι των εκ-ρήξεων δεν προσφέρουν τίποτε το θετικό στην πάσχουσα Δημοκρατία ή στην ανομική Κοινωνία. Στην κατάχρηση ελευθερίας που κάνουν δεν πρέπει όμως η πολιτεία ν' απαντάει με κατάχρηση (ποινική) εξουσίας. Αλλο η αποτροπή της βίας και η προστασία των εννόμων αγαθών των πολιτών και άλλο η εξόντωση και αχρήστευση (μέσω δυσανάλογων ποινών) των απείθαρχων οργισμένων νέων.
Καμία κοινωνική άμυνα και κανένα δικαιοπολιτικό παράδειγμα δεν μπορεί να δικαιολογήσει κάθειρξη δέκα ετών.
Και βέβαια πρέπει να τιμωρείται όποιος παραβιάζει τα όρια. Αυτό όμως το «τίμημα» -κυρίως όταν πρόκειται για νέους- πρέπει να 'χει διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τους ξαναφέρουμε κοντά μας, να τους ξανακερδίσουμε και όχι να τους αφήσουμε να αυτοκαταστραφούν ή να τους στρατολογήσει το οργανωμένο έγκλημα.

ΥΓ. Από ποινές καλά πάμε. Από πρότυπα ζωής τι γίνεται;

*από την εφημ. "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" 5.4.09
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=27322